overweging op Goede Vrijdag – 2012 Bestaat God nog? Ik voel niets meer. Ook geen weerstand, geen kwaadheid, ik voel gewoon niets. Het zegt me ook niets meer. De man met wie ik spreek heeft heel wat meegemaakt. Ik kan met hem meevoelen. Je kunt op zo’n moment ook niet anders dan luisteren en een intens respect hebben.
Deze ervaring komt in mijn herinnering nu ik dit verhaal van Jezus’ laatste gang door onze tijd heb gehoord. Het proces van Jezus, de langzame dood, tergend langzaam, en zo absoluut. En dan die kreet: ‘God mijn God waarom hebt Gij mij verlaten.’ Wanneer je in je leven zo op God hebt vertrouwd en alles voor Hem over hebt gehad, dan is het dubbel pijnlijk. Hij heeft zijn leven geheel op de kaart van God gezet, en nu voelt Hij niets meer. Alleen de pijn. Dan kan een kindje tijdens de Witte Donderdagviering mooi zeggen dat de Goede Week zo heet omdat Jezus opgestaan is, maar zo ver is het nog niet. Ons geloof houdt ons al twintig eeuwen voor dat Jezus echt gestorven is. Dat moet je wel tot je door laten dringen! Wie de dood ontkent of wegwuift of zijn kop in het zand steekt, leeft niet echt. De dood hoort onlosmakelijk bij het menselijke bestaan.
Maar is dit alles? Blijven we nu staan bij de dood? Gelukkig niet. Wij die hier bijeen zijn gekomen, zetten stappen, gaan verder. Natuurlijk blijft de eerste stap dat je echt stil staat bij de dood van deze man van God, deze man van het lijden. Maar we willen ook verder. Hoe? Hoe gaan we verder? Geeft het verhaal daarover ook uitsluitsel?
Voordat Jezus de laatste adem uitblaast, doet Hij nog iets heel belangrijks. Hij blijft denken aan de anderen. Velen van ons zouden op zo’n moment, met zo’n welhaast ondragelijk lijden, genoeg hebben aan zichzelf. Niet Hij. Zoals Hij in zijn hele bestaan alleen aan anderen heeft gedacht, zo doet Hij dat op het kruis ook. Hij ziet zijn moeder Maria en is bewogen om haar. Zij blijft – ze is al weduwe - geheel alleen achter. Hij ziet zijn jongste leerling Johannes, waarschijnlijk toen achttien jaar oud. Hij koppelt hen aan elkaar. Een laatste gebaar van verzoening. ‘Vrouw, daar uw zoon.’ En naar Johannes toe: ‘Zie daar uw moeder.’ En vanaf dat moment nam de leerling haar bij zich in huis…, staat er in het verhaal.
Als je God niet meer voelt, als je meent dat je door Hem verlaten bent, dan blijven er nog andere mensen over om bewogen om te zijn. De verbondenheid waaraan hier gewerkt wordt, is duurzaam gebleken. Want de beweging die over enkele dagen loskomt, is een beweging van bewogenheid. Van zorg voor elkaar. Van elkaar trouw blijven ook als de dood een aanslag doet op ons bestaan. Zo is de Kerk, die beweging voortgekomen uit Jezus sterven en verrijzen. Zo hoort de Kerk te zijn. Deze bewogenheid, deze Liefde wordt uiteindelijk op het kruis geboren. De niet aflatende bewogenheid om alles en ieder. Misschien moet Liefde wel door de dood heen, wil de Liefde blijken duurzaam te zijn.
Wij gaan nu de stilte in van de Stille Zaterdag met het oog op de doorbraak van Pasen. Maar wel met dit gebaar van gegeven worden aan elkaar, in zorg en bewogenheid. We gaan verder met dit gebaar van Liefde, op het kruis geboren.
Joost Jansen o.praem.
Afgelopen donderdag is door de provincie Noord-Brabant de herindelingsscan Bernheze-Maasdonk gepubliceerd. Steeds meer informatie komt zo beschikbaar om in het najaar een goede definitieve keuze te kunnen maken of we een fusie willen aangaan met Maasdonk. De scan van de provincie richt zich met name op de financiële verschillen tussen de twee gemeenten. Ook geeft het een doorkijkje naar de financiële positie van een gefuseerde nieuwe gemeente. Dit geeft in onze ogen opnieuw belangrijke informatie die we nodig hebben voor een goede afweging. De herindelingsscan Bernheze-Maasdonk is een lijvig stuk met allerlei cijfers, tabellen en veel tekst die vooral financieel-technisch van aard is. Moeilijk leesbaar dus voor de leek. Als je de stukken leest wordt wel al snel duidelijk dat zowel bij de financiële positie van Bernheze als die van Maasdonk aandachtspunten en verschillen zijn.
Naast de scan is door onze ambtenaren keihard gewerkt om allerlei andere kerngegevens boven water te krijgen. Hoe zit het bijvoorbeeld met de WMO voorzieningen in Maasdonk en Bernheze, zijn die vergelijkbaar en wat kosten ze? Welke verenigingen zijn er in Maasdonk en Bernheze? Hoe zit het met de subsidies die de twee gemeentes toekennen? Welke regelingen hebben Maasdonk en Bernheze voor de minima, zijn die vergelijkbaar? Zo is een reeks aan vergelijkingen gemaakt en overzichtelijk neergeschreven in een aanvullende notitie. Een goed stukje werk!
Wij hebben als CDA fractie dan ook een extra fractievergadering belegd om met elkaar naar de stukken te kijken en hier onze mening over te vormen. Financiën zijn belangrijk, maar je zult een totaalafweging moeten maken van alle voors en tegens. Wij vinden naast de financiën ook andere criteria belangrijk om een totaalafweging te kunnen maken. Denk maar eens aan alle informatie uit de adviesrapporten die al geschreven zijn, de representatieve enquête die we onder u als inwoner van Bernheze gaan houden en niet te vergeten de informatie die we bijvoorbeeld bij de informatieavonden krijgen van de inwoners. Hoe kijken de omliggende gemeenten tegen deze fusie aan en “zijn we als we fuseren klaar voor de toekomst?”. Kunnen we dan alle taken aan die we moeten vervullen als gemeente.
Het moge duidelijk zijn dat er nog veel water door de Aa zal stromen voordat deze brij aan informatie tot een samenhangend besluit uitgewerkt is. Wij zijn ons opnieuw aan het verdiepen in alle informatie die ons ter beschikking staat. Wij nemen onze verantwoordelijkheid als CDA fractie Bernheze en zullen als gekozen volksvertegenwoordigers een afgewogen keuze maken.
Voor meer informatie: www.cdabernheze.nl of www.bernheze-maasdonk.nl CDA-fractie Bernheze: Margriet Beeftink, Jolanda School, Antoon v.d. Wijst, Ruud van der Linde, Wim van Lith, Peter van Boekel.