Religie

Filmmiddag met ‘Beasts of the Southern Wild’ en gastheer Tjeu van den Berk

Op zondag 18 januari is er een filmmiddag in de Abdij van Berne te Heeswijk. Vanaf 14.00 uur wordt in de Bernekringzaal de film : ‘Beasts of the Southern Wild‘ van de Amerikaanse regisseur Benh Zeitlin vertoond. De film is het drama over het zesjarige meisje Hushpuppy dat met haar heetgebakerde vader in een vergeten moerasgebied woont ten zuiden van Louisiana. Dwars door de dramatiek heen toont de film dat er zelfs in de zwaarste tijden altijd hoop is.

Deze middag, die duurt tot 17.00 uur, wordt begeleid door Tjeu van den Berk, bekend auteur, theoloog en filmdeskundige. Hij verzorgt deze middag een inleiding op de film, kijk tips en een uitleiding met discussie.

De filmmiddag begint om 14.00 uur. Entree bedraagt 10 euro, inclusief koffie/thee in de pauze. Kaarten zijn te reserveren via: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Er zijn ook kaarten aan de zaal in de Abdij verkrijgbaar.

De film: ‘Beasts of the Southern Wild ‘

Beasts of the Southern Wild is de eerste langspeelfilm van de Amerikaanse regisseur Benh Zeitlin. Het is geen dertien-in-een-dozijnwerkje. Beasts of the Southern Wild is het best te omschrijven als excentrieke outsiderkunst.

De regisseur probeert de ziel van New Orleans en de Mississippidelta te vangen en te vermengen met een flinke portie fantasie en jeugdige onschuld. Beasts of the Southern Wild neemt het niet zo nauw met bestaande cinematografische conventies. Dat maakt deze film bij voorbaat al uitermate interessant. De film werd genomineerd voor de Oscars voor beste film, beste regie, beste aangepaste scenario en beste hoofdrolspeelster (Quvenzhané Wallis). Beasts of the Southern Wild kreeg meer dan zestig filmprijzen toegekend, waaronder de Gouden Camera van het Filmfestival van Cannes 2012.

In de film wordt Hushpuppy geïntroduceerd, een zesjarig meisje dat opgroeit in een gemeenschap die afgesloten lijkt te zijn van de rest van de wereld. De gemeenschap wordt door de inwoners ‘de badkuip’ genoemd. In dit vergeten gebied leven de inwoners in de wetenschap dat zij slechts één storm verwijderd zijn van hun ondergang.

Hushpuppy’s vader is een alcoholist die stervende is en zijn dochter nog zoveel mogelijk wijsheid mee wil geven om ervoor te zorgen dat zij het na zijn overlijden in haar eentje kan rooien. Haar moeder is er allang niet meer; volgens haar vader is ze 'weg gezwommen'. Hushpuppy groeit op in armoede, zonder elektriciteit en tussen het afval. Tegen de achtergrond van de badkuip zien we een stad afgetekend en hoewel deze nooit benoemd wordt, gaan we ervan uit dat dit New Orleans is. De balans van Hushpuppy's wereld wordt echter hevig verstoord wanneer een grote storm (een duidelijke referentie aan orkaan Katrina) opsteekt en haar gemeenschap letterlijk en figuurlijk begint te zinken. Om haar wereld te redden zal het kleine meisje een aantal grote rampen moeten overwinnen. .

Het programma van de filmmiddag begint om 14.00 uur met een korte inleiding op de film door Tjeu van den Berk. Daarna wordt de 1,5 uur durende film Beasts of the Southern Wild vertoond. Na de koffie- en theepauze is er ruimte voor een uitleiding door Tjeu van den Berk gevolgd door de reacties van de bezoekers. Uiterlijk 17.00 uur zal deze filmmiddag worden afgerond.

overweging op 11 januari 2015

Als ik kijk naar al die spetterende aanbiedingen voor een bijzondere vakantie deze zomer in een ver en idyllisch oord, dan denk ik wel eens: we leven in een wereld vol gelukkige mensen. De brede glimlach van mensen en het beeld van een genietend gezin verleiden ons, of zouden ons moeten verleiden. Dan worden we opgeschrikt door brutale moorden in Parijs waarbij de vrijheid van het woord in het geding is. We worden deze dagen door de media in de greep gehouden. Er zijn vandaag veel mensen die geteisterd worden door geweld en dood en toch rechtop willen blijven staan!

In deze realiteit vieren we vandaag het feest van de Doop van de Heer. We zitten in de slipstream van Kerstmis. Jezus is geboren, de herders zijn gekomen, de drie wijzen uit het oosten zijn er en nemen zijn verhaal mee over alle grenzen. Vandaag maken we een sprong in de tijd, dertig jaar later. Die aannemerszoon uit Galilea in Noord-Israël meldt zich bij Johannes de Doper om gedoopt te worden. Dit feest van de doop van Jezus wordt gevierd opdat wij onszelf de vraag stellen: wat doet dat ons? Zegt het ons iets dat wij gedoopt zijn, soms in een ver verleden? U en ik hier in deze kerk behoren bij die geloofsgemeenschap. Op de een of andere wijze. Heeft het wat voor ons betekend dat onze ouders ons eens naar de doopvont hebben gebracht? Want je kind laten dopen is één, de dagelijkse beleving is iets anders.

We hoorden het in de eerste lezing zo mooi: kom maar naar het water. Ook al heb je geen geld, kom maar. Het doopsel is gratis. De gemeenschap van Jezus biedt je dit aan. Je blijft vrij en je bent ontzettend welkom. Dat is tegenwoordig de houding van die kerk van Jezus: geen dwang, geen doopsel omdat opa en oma dat zo mooi vinden. Het doopsel, net als de andere sacramenten, trouwens de hele liturgie van de kerk, wordt je aangeboden. Maar wanneer je eenmaal op die uitnodiging ingaat, dan wordt wel verwacht dat je dat doopsel in je leven laat werken. Dat is de kracht van het aanbod: je wordt voor vol aangezien. Er wordt verwacht dat je dan verantwoordelijk bent voor deze stap op die weg van geloof.

Hoe? Allereerst is er die bemoedigende Stem van God die tegen je zegt: jij bent kind van God. Je bent kind van God niet alleen als alles goed gaat, als je stralend door het leven gaat. Je bent ook kind van God als je getroost wilt worden omdat je butsen en krassen hebt opgelopen. Juist dan ben je kind van God omdat je zo ontzettend hard die bemoediging van een liefdevolle aanwezigheid nodig hebt. ‘Werkt dat?’, vroeg iemand mij. Werkt dat ook als je eenzaam bent en je denkt dat er niemand voor je is? Ook dan werkt het, denk ik, geloof ik. Want heel diep van binnen, als je je openstelt, als je probeert stil te worden, is er die aanwezigheid van God diep in je hart. Probeer het maar eens.

Maar er is meer. Naast die diepe veiligheid die God aan mensen geeft en waarvan het doopsel een uiterlijk teken is, gaat het ook om een gemeenschap, om een kerkgemeenschap, om de parochie hier ter plekke. Die parochie opgebouwd uit gedoopte mensen, heeft een opdracht. Die opdracht is de wereld menselijker te maken, en respectvoller, en vreedzamer. Een gedoopte mens zal zich dus aansluiten bij de velen die hun stem verheffen tegen het geweld van onze dagen. Al loop je niet mee in een demonstratie in Parijs of in Amsterdam, je kunt wel bidden. Je kunt in je eigen omgeving verzetten tegen simplistische oplossingen van ‘alle moslims het land uit’. Je kunt je inzetten voor een beter verstaan van die ander, of die nu moslim is of ‘niets’. Een gedoopte mens zal willen bouwen aan een veilig klimaat waarin onze kinderen en kleinkinderen veilig kunnen opgroeien.

Het doopsel is dus niet een eenmalig gebeuren: wat water over het hoofdje en klaar is kees. Dan zal het niet veel in een mensenleven uitrichten. Jezus heeft steeds teruggegrepen op die oerervaring: geliefd kind van God te zijn. Hij kon iedere uitdaging en ook iedere moeilijkheid aan. Zo is dat ook voor ons. Als we zelf niets doen dan zullen onze kinderen niet opgroeien in een veiliger wereld. Wij zullen samen als gedoopte mensen de handen ineen moeten slaan.

Het wordt ons gratis aangeboden. Het is dus een gave. Het is ook een opgave.

Joost Jansen, norbertijn

Veel mensen hebben behoefte aan inspiratie en zingeving. Het lijkt erop dat er ondanks alle welvaart ook iets verloren is gegaan. Daarom zoeken mensen naar een beter evenwicht tussen materiële welvaart en geestelijk en lichamelijk welzijn. De initiatiefnemers van De Maand van de Spiritualiteit willen aansluiten bij deze groeiende behoefte aan zingeving en inspiratie die we in onze samenleving op dit moment zien. Bibliotheek Heeswijk-Dinther nodigde Joost Jansen uit om op maandag 2 februari 2015 over het thema Spiritualiteit te spreken. De avond begint om 20.15 uur en de toegang is gratis. U dient zich vooraf aan te melden in de bibliotheek (0413-291054) of via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. .

Joost Jansen Norbertijn Joost Jansen is sinds 1999 pastoor van de parochies Heeswijk, Dinther en Loosbroek. Jansen werkte tien jaar in Frankrijk. De geboren Rijswijker was frater-metselaar en kaasmaker bij de Trappisten, keerde op zijn 30ste, in 1976, terug naar Nederland en werd in 1991 Norbertijn. Hij draagt graag het habijt van de Heeswijkse witheren. En voelt zich thuis in de christelijke traditie. "Ons geloof heeft de juiste verhalen. Over angst en vertrouwen, over goed en kwaad, over leven en dood.”

KennisMakers De lezing is onderdeel van het KennisMakers project van de Noord Oost Brabantse Bibliotheken. Hiermee wil de bibliotheek mensen met elkaar verbinden door het uitwisselen van kennis te stimuleren. Door middel van co-creatie worden verbindingen gelegd tussen mensen, de bibliotheek en de collectie. Door de bijzondere manier van samenwerken stelt de bibliotheek niet alleen uiteenlopende kennis ter beschikking aan een breed publiek, de KennisMaker wordt ook in staat gesteld onderdeel te zijn van de functie van de bibliotheek als kennisinstituut.

Meer informatie: www.nobb.nl www.maandvandespiritualiteit.nl

Einde persbericht

Voor meer informatie over dit persbericht kunt u contact opnemen met

Yvonne de Groot

Locatiemanager bibliotheken Bernheze e: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

In het politiek café BRUG van zondag 18 januari zal D. Hendrickx, abt van de abdij van Berne, gast zijn. Ook veel andere interessante gasten komen aan tafel om te praten over een ontwikkelingproject in Brazilië, opvoedingsondersteuning bij jeugdigen en de toekomst van het Aa-dal in Heeswijk. De column van Paul Wilbers en muziek van Björn van der Doelen zorgen voor een gezellige omlijsting. Het politiek café BRUG begint op zondag 18 januari om 16.00 uur in zaal De Zwaan in Heeswijk.

We praten met Hannie Martins-Vieira, voormalig onderwijzeres op Het Palet in Dinther, die zich nu al jaren ter plaatse inzet voor Vrienden van Brazilië. Deze stichting wil kansarme kinderen in Brazilië te helpen door het geven van onderwijs, eten en huisvesting.

Mevrouw Prof. dr. Susan Branje is hoogleraar Gedragswetenschappen aan de Universiteit van Utrecht. Met haar willen we praten over de opvoeding, met name van pubers en adolescenten.

Met abt Hendrickx zal het gesprek natuurlijk gaan over de ontwikkelingen in de (katholieke) kerk, over het kloosterleven en het verband tussen politiek en religie.

Met Björn van der Doelen, oud-PSV’er en zanger van Brabantse blues-liederen hebben we een heel bijzondere muzikant in BRUG. Columnist Paul Wilbers, voorheen burgemeester van Ubbergen, is bij het politiek café in De Zwaan geen onbekende en staat garant voor een zeer humoristisch intermezzo.

Bij het lokale thema komt de inrichting van het Aa-dal in Heeswijk aan de orde, met name de plannen van de firma Gebr. Dijkhoff, die aanwezig zal zijn.

Ad van Schijndel neemt op passende, poëtische wijze de afsluiting voor zijn rekening.

De presentatie is in handen van Annemieke van der Aa en Hans Lakwijk.

Voor gratis kinderopvang wordt gezorgd.

Het politiek café is een initiatief van de SP Bernheze. De redactie wil een brug slaan tussen de inwoners van Bernheze en de politiek.

(overweging op Driekoningen 2015)

Er zijn mensen, meestal zijn dat vrouwen, die er plezier in hebben om gewoon te gaan shoppen. Eigenlijk hebben ze niets nodig maar wanneer ze naar Den Bosch of Eindhoven of misschien wel naar Barcelona gaan en ze lopen door die winkelstraten - de ene winkel in, de andere winkel uit - dan blijken ze toch wel het een of ander gekocht te hebben.

Lees meer: Goud, wierook en mirre..

Een nieuwe dag, een nieuw geluid. Maar hoe nieuw is deze dag? Het gaat er toch niet om dat ergens is bepaald dat het op deze dag 1 januari is en tevens het begin van een nieuw jaar? Er zijn andere culturen en godsdiensten die het nieuwe jaar in de herfst laten beginnen of in het voorjaar. Valt wat voor te zeggen. Het is altijd natuurlijker dan midden in de winter. Maar wij vieren het begin van een nieuw jaar op de eerste dag van januari. Heeft dit betekenis? Want daarom zijn wij hier toch bij elkaar: om betekenis? Om betekenis te ontdekken, te verlenen aan ons alledaagse bestaan? Ik denk dat het vieren van Nieuwjaar staat of valt met de betekenis die je geeft aan deze toch gewone donderdag. En het geven van een betekenis heeft altijd te maken vanuit welke plek je naar zo’n dag kijkt. Naar het hele jaar kijkt.

Hoe kijken wij naar het nieuwe jaar dat voor ons ligt? Van alle kanten heeft men het over de D-Day van de verzorgingsstaat. Bezuinigingen of niet: veel hangt af van hoe je er mee omgaat. Is er groei in solidariteit? Participeren wij werkelijk aan elkaar, met elkaar? Als wij met Kerstmis vieren dat God participeert aan ons mensen door zelf mens te worden in Jezus de Christus, dan hebben wij als gelovigen wel een sterke troef in handen. We hoeven alleen maar te doen wat God heeft gedaan en zal blijven doen. Je interesseren voor je naaste, je betrokken voelen en er ook wat consequenties aan verlenen door je hart open te stellen en tevens je handjes te laten wapperen.

Van alle kanten horen we berichten over mensen die moeite hebben in hun relatie, in hun gezin. We horen van mensen die het perspectief kwijt zijn. En dan horen we het verhaal Maria die ‘al deze woorden bewaarde in haar hart’. Hoeveel ouders en grootouders herkennen zich niet Maria… En ze bidden én blijven hun hart openstellen. Aandacht in liefde, soms heel stil, heeft ongetwijfeld zijn uitwerking. Maria heeft zo haar zoon Jezus begeleid in zijn ontwikkeling, tot aan zijn dood, en over zijn dood heen. Het vraagt een groot geloof en daar mogen we best om bidden voor onszelf.

In Maria zien we een vrouw, een mens, die totaal toegewijd is aan wie haar gegeven zijn. Dat kan ons veel zeggen aan het begin van een nieuw jaar. Want toewijding is zoveel meer dan de dingen voor elkaar of met elkaar doen. In het woord toewijding zit ook ‘wijding’… Wijding betekent dat je een diepe innerlijke band smeedt, dat God er mee van doen heeft. Uitgesproken of onuitgesproken. Dan gaat het er niet om of je geweldige dingen verricht of dat je maar een heel kleine rol speelt in het dorpsgebeuren. Ik zag gisterenavond in de Oudejaarsviering een vrouw die voor haar dementerende man zorgt. Ze sleept hem overal mee heen. Ik dacht: dat is toewijding. Ze zal zelf dit woord nooit gebruiken. Maar het dekt wel de lading. Ik hoor dat de jezuïet pater Frans van der Lugt door een of andere groep tot ‘man van het jaar’ is gekozen. Een man die totaal toegewijd is geweest aan zijn mensen in Homs-Syrië. Hij bleef waar anderen een veilig heengaan kozen. Dat is toewijding. Toewijding is ook als je trouw blijft aan je relatie ook al brengt het niet meer de vreugde waarmee je je huwelijk begonnen bent.

Dit jaar zal ook weer zijn ups en downs kennen. Er zullen mensen ziek worden en weer beter. Er zullen kinderen geboren worden en er zullen mensen overlijden. Maar mijn wens is dat wij alles wat op onze weg komt met toewijding doen. De ene keer zal het lukken, de andere keer mislukt het gewoon. Maar wanneer er toewijding in het spel is, dan geeft dat niets. Naar beste vermogen hebben we dan geleefd en zijn de ander nabij geweest. Dat geeft vreugde en voldoening.

Veel wensen zullen in de komende dagen worden gewisseld. Het is soms een mantra geworden, een niets meer zeggende formule waarin weinig diepgang zit. Ik hoop en wens ons allemaal dat het wisselen van goede wensen een moment is waarin we die andere mens nabij zijn. Toewijding blijft de ander op het oog hebben. Toewijding verbindt. Toewijding is uiteindelijk van God.

Joost Jansen o.praem.

Hebt u gemerkt dat in sommige eucharistische gebeden – dat lange gebed dat de priester bidt over brood en wijn – sinds enkele maanden de heilige Jozef genoemd wordt? Hij wordt aangesproken als ‘bruidegom van Maria’. ‘Eindelijk gerechtigheid’, zal Jozef gedacht hebben. ‘Alle aandacht ging steeds uit naar Maria, ik ben er ook nog.’ Het is met name paus Franciscus die dit heeft doorgedrukt. Iedere leider wil toch ergens zijn stempel opdrukken. Maar ik ben er ook blij om. Het brengt meer evenwicht. Een opvoeding louter door een moeder kan beperkingen met zich meebrengen.

Lees meer: Een jong gezin

Wij staan vertederd bij de stal. We zien het kind in de kribbe en Maria – zo juist moeder geworden – met Jozef de kersverse vader. De herders zijn al binnen. De drie koningen zijn nog onderweg. Het is een idyllisch tafereel. Op zoveel kerstkaarten afgebeeld en door de commercie omarmd. Maar het zal je maar gebeuren dat je op een lange reis, toch een reis van drie dagen, bevalt van een kind in het stro. Is er wel water om alles schoon te maken? Hebben ze wel babykleertjes bij zich? Allemaal zaken waar wij niet bij stilstaan als we met onze kinderen en kleinkinderen bij de kerststal staan.

En dan te weten dat dit vandaag nog gebeurt in Syrië, in Irak en op zoveel plekken in de wereld. Er zijn in onze wereld op het ogenblik twaalf miljoen vluchtelingen waaronder er drie miljoen uit Syrië komen. En binnen deze realiteit klinkt het verhaal van de geboorte van Gods Zoon, Jezus de Christus. Dat is het verhaal van hoe het begon met Hem die aan de oorsprong staat van een wereldwijde beweging. Een beweging van geloof, hoop en liefde. Een tijd na zijn dood en verrijzenis noemen ze dat ‘kerk’. Het evangelie in deze nacht van Kerstmis is een uiterst kwetsbaar verhaal. Waarom kan het niet allemaal een onsje minder, zou je zeggen.

Wil je werkelijk mensen raken, wil je echt mensen nabij zijn in hun allergrootste kwetsbaarheid, dan zul je je zelf kwetsbaar moeten maken. Ik denk dat God dat voor ogen had toen Hij de idee had om zich met deze wereld te gaan bemoeien. Je kunt als dictator je zin doordrijven, met de knoet vrede brengen. Zo deden de Romeinen dat in die dagen van keizer Augustus. Men noemde dat de Pax Romana, een gewapende vrede. Ieder weldenkend mens weet dat dit geen stand houdt. Op den duur komen de onderdrukte krachten toch weer aan het oppervlak. Echte vrede groeit van binnen, in de harten van mensen. Echte vrede brengen mensen aan elkaar over in dat welbehagen dat God in mensen heeft. ‘Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen’, zingen de engelen in deze nacht.

Volgens mij is dit de enige reden waarom die Zoon van God geboren is in een stal, geboren is uit eenvoudige middenstandouders. De eersten die op bezoek komen zijn herders, uitschot van de toenmalige maatschappij. Ook geen glansrijke vertoning. De wijzen uit het Oosten komen pas later. Deze Zoon van God wordt geboren onder armzalige omstandigheden in een gevaarlijke tijd, want die volkstelling was afgedwongen door de bezettende macht. Je kunt het verhaal zo naar vandaag halen. Het lijkt wel of de wereld niet veranderd is.

Dit allemaal is juist Gods bedoeling: helemaal bij mensen zijn in hun meest kwetsbare omstandigheden. Dit is participatie, een participatie van hart tot hart. Het is zoveel meer dan die participatiemaatschappij die onze overheid voorstaat. Zij hebben bezuinigingen op het oog. Zij dwingen als het ware een samenwerking en een zorg voor elkaar af. Met Kerstmis vieren we juist dat God zoveel hart heeft voor mensen dat Hij het meest dierbare met ons wil delen, zijn eigen Zoon. Die Jezus gaat met ons meeleven, Hij zoekt de armen op want Hij is zelf arm. Hij zoekt de zieken op want Hij is helemaal mens en kan invoelen wat ziek zijn betekent. Hij bevrijdt mensen van hun kwalen en van hun remmingen. Later heeft men gezegd: Hij verlost mensen, Hij is Verlosser.

Dat God participeert aan mensen betekent ook dat Hij te vinden is onder ons. We hoeven echt geen moeilijke dingen te doen. We hoeven alleen maar mens te zijn samen met andere mensen. ‘Alleen maar’? Dat is al heel wat: niet in je eentje mens zijn, maar met elkaar. Dus betrokken op elkaar, dus instaan voor elkaar, dus elkaar van dienst zijn. Is God dan op die manier te vinden onder ons? Ik denk het wel. En je kunt Hem zien als je ogen en je oren open hebt.
Meer nog: als je de oren en ogen van je hart open hebt staan. Dan is Hij te vinden waar mensen vreugde met elkaar delen, waar mensen in vrede met elkaar leven. ‘Daar waar vriendschap is en liefde, daar is God’, zingen we. Geloven we ook. God is daar waar we ons laten vertederen door een kind. Het kind in de stal van Betlehem, maar ook het kind dat amper levenskansen heeft in Syrië en Irak. God wordt opnieuw geboren als we de tederheid toelaten.

Bij de schilderijen die te zien zijn tijdens de kerstdagen in de St. Willebrorduskerk te Heeswijk. Ik ben anders, maar wel helemaal mezelf Wiljo Hooijmans – Den Dungen
Hij noemt zichzelf ‘De Engelenman’. Dat deze titel op zijn zachtst gezegd niet misplaatst is, bewijzen de honderden schilderijen, kaarten, stenen en zelfs kaarsen met engelen beeltenissen die Wiljo Hooijmans uit Den Dungen er al van maakte en nog maakt en waarmee hij zich vol liefde omringt, verkoopt maar ook uitdeelt.

Lees meer: Schilderijen van Wiljo...

‘Waar kan ik wonen?’, vraagt God zich af. ‘Ik wil uit die hemel weg, want liefde laat zich toch niet opsluiten.’ Dat is natuurlijk ook zo. Denk maar eens aan verliefde stelletjes, die willen ook de ruimte in. Een gezin stichten, kinderen krijgen. Het is natuurlijk heel menselijk gesproken, maar God wil dat wij menselijk over Hem spreken. De liefde bij God zal dan wel veel volmaakter zijn dan bij ons mensen, maar toch.

Lees meer: Waar wil God wonen?

We zitten in de donkere dagen vóór Kerstmis. Storm en regen teisteren ons de afgelopen dagen. Het is wat deprimerend weer. Ik lees in de krant dat het aantal zelfdodingen in Nederland sterk is toegenomen. Dat heeft echt niet met het weer en de tijd van het jaar te maken. Het heeft wel met een geestelijk klimaat te maken, zo zeggen verschillende commentaren. Het heeft te maken met gebrek aan verbondenheid, met de moeite om te praten over wat er in je omgaat. Het heeft gewoon met relatie te maken.

Lees meer: Kerstmis: een programma

Tijdens de vieringen van 13 en 14 december 2014 in de parochies van Heeswijk, Dinther en Loosbroek wordt in het kader van de adventsactie een tweede collecte gehouden voor onderwijs aan kinderen in Burkina Faso.

Lees meer: Adventsactie: Zandmannetjes...