Religie

Nederland is een vol land. Iedereen heeft recht op een prettige woonomgeving. Omdat dit voor elkaar te krijgen doen we in Nederland aan ruimtelijke ordening. We spreken af waar ruimte is voor wonen, landbouw, natuur, waterberging, wegen en bedrijven. Afspraken over deze ordening liggen vast in de Verordening Ruimte van de provincie en bestemmingsplannen van de gemeenten. Volgens deze plannen hebben natuur, landbouw en waterberging prioriteit In het Aa-dal.

Belangen wegen

Wethouders krijgen wekelijks bezoek van ondernemers en inwoners. Ideeën komen op tafel en samen met de ambtenaren bekijken de aanwezigen de mogelijkheden. Progressief Bernheze gaat er van uit dat de kaders, de omgeving en de effecten van de plannen goed worden bekeken. De nieuwe toekomstige ontsluiting van Heeswijk-Dinther Zuid is een mooi voorbeeld van een integrale afweging. Er komt een nieuwe weg door het Aa-dal. Weilanden, tuinen worden doorsneden en het toekomstige autoverkeer veroorzaakt lawaai. Echter het voordeel voor de leefomgeving in het dorp is groot. De voordelen zijn in dit voorbeeld groter dan de nadelen.

Heeswijkseweg

Aan de andere kant van het dorp vraagt een ondernemer een uitbreiding van zijn bedrijf aan tot bijna drie hectare in het Aa-dal. Echter uitgaande van de Verordening Ruimte kun je stellen dat deze uitbreiding hier niet past. Maar toch biedt het college van burgemeester en wethouders dit plan aan. Het is nu aan de gemeenteraad om te beslissen of dit bedrijventerrein past in het Aa-dal en de leefomgeving van de inwoners van Heeswijk-Dinther.

Cent van den Berg: Fractievoorzitter Progressief Bernheze

Voor alles kun je tegenwoordig een app op je smartphone installeren. Voor hen die geen smartphone hebben: het is een applicatie op je tablet of smartphone waardoor je veel meer mogelijkheden krijgt. Wie een app van zijn bank heeft, kan gemakkelijk mobiel betalen. Een app van de Wegenwacht helpt je bij autopech. Wij mensen hebben ook een belangrijke app: de app om goede dingen te doen. De barmhartigheidsapp. En nog en andere app: om God te ontvangen. Allemaal hebben we die apps meegekregen bij onze geboorte. Maar hebben we die apps wel geactiveerd? Want u weet dat je een app moet activeren – vaak met een wachtwoord- wil het allemaal ook werken,

Lees meer: De 'andere app'

De suzukifruitvlieg heeft toegeslagen in de wijngaard in Sint Oedenrode. Ik kwam er deze week langs en de wijnboer vertelde dat ze viereneenhalve dag hebben moeten plukken in plaats van één dag. Iedere tros moest gecontroleerd worden. Een heel jaar voorbereiding leidt niet tot een rijke oogst. ‘Het is de natuur’, zei de wijnboer gelaten. En hij knipte verder aan zijn wijnranken.

Lees meer: De suzukifruitvlieg was er

‘Mijn kinderen gaan niet naar de kerk, niet meer. Maar het zijn goede kinderen, hoor!’ Ik ben op bezoek bij een ouder echtpaar. Ze zijn altijd, iedere zondag, naar de kerk gegaan. Nu kan het niet meer en kom ik bij hen de ziekencommunie brengen. ‘Dan komt de kerk maar naar jullie toe’, zeg ik dan. Want ergens voelen ze zich ongemakkelijk dat ze het niet meer kunnen. Schatjes zijn het.

Lees meer: Ja, nee, ja...

Op zaterdag 4 oktober 2014 verzorgt Miek Pot een lezing in de Abdijkerk van de Abdij van Berne. Ze zal spreken over haar boek ‘Doorkruist land’. Na de lezing wil zij u graag ontmoeten in onze boekhandel en haar boeken signeren. Miek geeft eigenlijk geen lezingen meer dus het is heel bijzonder dat zij voor u en voor ons een uitzondering wil maken.

Miek Pot bracht twaalf jaar door in een kluizenaarsklooster. Na haar uittreden draagt zij de gevonden wijsheid over op anderen door middel van retraites en trainingen.

Contemplatie - het bewust gaan van de innerlijke weg - is haar grote passie. De verschillende etappes van deze weg worden in Doorkruist land in kaart gebracht. De teksten nodigen uit om de weg naar binnen te gaan, om te luisteren naar de innerlijke stem van je ziel. Grote vitaliteit en diepe vreugde vloeien daaruit voort. Sterker nog; dit kan je zielsgelukkig maken.

Doorkruist land is een reisgids om te koesteren, om uit te dragen én om met je mee te dragen.

U bent van harte welkom!

Datum: Zaterdag 4 oktober 2014

Aanvang: 14.00 uur (programma tot ± 16.00 uur)

Plaats: Abdijkerk, Abdij van Berne,

Abdijstraat 49, 5473 AD Heeswijk

Entree: € 7,50 (inclusief koffie en thee)

Reserveren: U kunt plaatsen reserveren via

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Het entreegeld kan voldaan worden bij binnenkomst.

Berne-Anders activiteit op maandag 29 september om 20.00 uur : Zen en geluk
Wat is geluk en hoe Zen moet je zijn om geluk te vinden? Deze vraag staat centraal in de nieuwe film “Geluk in uitvoering” van de jonge zen-leraar Misha Beliën. De film over jonge mensen, Zen en geluk wordt vertoond op 29 september in Heeswijk-Dinther. Op deze avond wordt daarna een introductie in deze meditatievorm gegeven. 
Misha Belien is docent bij Zen.nl, een in Nederland populaire boeddhistische leerschool.
De avond begint om 20.00 uur. De entree bedraagt € 10,=  inclusief koffie/thee in de pauze.
Kaarten aan het Abdijhuis (naast de kerk) of reserveren via : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

 
Filmmaker Beliën Misha Beliën heeft al vaker aan films gewerkt. Voor zijn werk aan de Radboud Universiteit studeerde hij aan de Rietveld Academie. Het maken van films behoorde tot zijn studieprogramma. De verschillen tussen het boeddhisme in Oost en West zijn onderwerp in zijn films. In het Westen komt de wens om boeddhist te worden vaak voort uit persoonlijke verlangens naar meer rust en meer geluk. Critici beweren dan ook dat het Westers boeddhisme te veel gericht is op het eigen individu. Volgens Beliën lijkt zich een nieuwe vorm van zenboeddhisme te ontwikkelen. Hierbij wordt ingezien dat werken aan het geluk van anderen ook belangrijk is.  
Geluk in uitvoering.
In de film volgen we Moritz, een single van 28 op zoek naar geluk. Via vrienden komt hij in aanraking met zen. Dat betekent een behoorlijke confrontatie met zichzelf en zijn diepliggende schuldgevoel. Hij leert duiken op Bali en komt boven in de Waal. De film toont hoe Leven en Geluk met elkaar verweven kunnen zijn. Uitgangspunt daarbij: “Geluk is het vermogen om te genieten van zoveel mogelijk uiteenlopende uitdagingen”.  
Kijk voor meer informatie op de website van de abdij :  www.abdijvanberne.nl     
[

Daar waar mensen samenleven kan veel moois opbloeien aan liefde en trouw. Er kunnen ook conflicten ontstaan. Op zich zijn die conflicten niet erg wanneer mensen maar met elkaar blijven praten en de wil hebben om trouw te blijven aan elkaar. Maar wanneer dat er niet meer in zit… Wij kennen de voorbeelden in onze eigen omgeving, wij worden overspoeld door de barbaarsheid van wat er in onze wereld gebeurt. Denken we maar aan de Islamitische Staat.

Lees meer: Vreedzaam samenleven

Wanneer het verdriet toeslaat, wanneer we horen over mensen die gedood worden of die hun leven laten bij een vliegramp, maar met name  nu in deze week wanneer we al die mensen gedenken die in de Tweede Wereldoorlog hun leven lieten, dan worden bloemen neergelegd of steken mensen – als van nature – kaarsjes aan. Wij doen dit ook op deze avond. Hoe zeer onze maatschappij ook geregeerd wordt door de techniek, door de ict, door de getallen en cijfertjes, door aandacht voor persoonlijk gewin, er blijkt nog een andere kant te zijn in ons bestaan. Daar waar je geraakt wordt, daar waar je verdriet kunt hebben om een ander, daar waar de smartphone echte smart niet kan wegnemen maar waar één kaarsje aangestoken door een ander je kracht en licht geeft.

In de grote geestelijke tradities en stromingen van de mensheid – zolang de mens bestaat – is men omgegaan met licht. Licht om de duisternis, het donker, te verdrijven. Hier in onze kerken wordt in de nacht van Pasen de paaskaars ontstoken om de dood te keren en bij iedere overleden christen doen we het opnieuw. In bijna alle godsdiensten viert men het licht tegen het donker in. Ik herinner me het verhaal van Max, een van mijn joodse vrienden.
Max heeft Auschwitz overleefd. Hij vertelt hoe bij het begin van de sabbat, de wekelijkse rustdag die aan God gewijd is, zij gewoon zijn om bij het aanbreken van de avond twee kaarsen aan te steken. Joden doen dat al duizenden jaren lang. Een ritueel gebaar. Ook in Auschwitz bleven ze dat doen. Op een gegeven moment hadden ze geen kaarsen meer. En Max vertelt: ‘Er waren slechts twee lucifers over. We hebben deze twee lucifers ontstoken, zoals de kaarsen van sabbat. En deze twee lichtjes verdreven voor even onze duisternis. Het licht van deze twee lucifers bracht ons hoop en perspectief.’ Licht overwint uiteindelijk de duisternis.

twee lucifers worden ontstoken

Dat licht uiteindelijk de duisternis verdrijft, gebeurt niet vanzelf. Hiervoor heb je mensen nodig, mensen die het licht brandend houden, mensen die deze verhalen blijven vertellen, mensen die weigeren te zwijgen. Zoals wij dit vanavond doen, en trouwens heel deze week. Want deze week is meer dan terugkijken op wat eens geweest is. Met deze week, met deze avond, willen wij niet onverschillig blijven voor wat er in onze wereld gebeurt aan moorden, aan barbaarsheid. Wij willen niet onverschillig blijven voor het kwaad dat zo hevig aanwezig is en onze huiskamers binnendringt. Want als wij onverschillig blijven, dan geven we het kwaad de vrije hand. Dan zal het kwaad ook ons bereiken. Wie nu zwijgt, stemt toe.

Natuurlijk kunnen wij niet veel uitrichten in de brandhaarden van deze wereld. We kunnen wel onze ogen, onze oren, onze harten open houden. Wij kunnen een tocht houden door ons dorp. Wij kunnen tegen het donker in, het licht bewaken en delen met elkaar. Wij kunnen laten zien dat wie vandaag de barbaarsheid ondergaat, niet alleen staat. Daarom draag ik dit shirt, omdat wanneer in Noord-Irak dit teken op mijn huis zou staan, ook ik gedood zou zijn. Daarom wil ik niet zwijgen. Daarom wil ik het licht blijven dragen.

Joost Jansen, pastoor HDL

‘In het begin smaakt dit bier een beetje bitter, later proef je de volle smaak pas.’ Een bierkenner – en dat zijn er velen – zet me aan het denken. Hoe zit dit bij mensen? Ik ken er die in hun leven verbitterd zijn geraakt. Ze kennen weinig levensvreugde. Vaak ook wel te begrijpen met alles wat ze hebben meegemaakt. Hun leven is als een woestijn uit de eerste lezing. Wanneer een woestijn langer duurt, dan raak je vermoeid. Soms ook verbitterd. Hoe kom je er uit? Als je tenminste er uit wilt komen…

Lees meer: De verbittering voorbij

Messiaans verlangen’ WERKDAG VOOR LITURGIE voor allen die zich waar dan ook verantwoordelijk weten voor de liturgie. Abdij van Heeswijk Liturgie, lied en Schriftuitleg voor de tijd van advent tot lichtmis
Gedurende de eerste drie eeuwen van het christendom was Pasen het enige grote jaarlijkse feest, dat feitelijk iedere zondag opnieuw werd gevierd. Sinds de derde eeuw vieren de kerken in het Oosten van Romeinse Rijk 6 januari de verschijning – epifanie - van Christus.
In Rome werd de geboorte van Jezus vanaf de vierde eeuw gevierd op 25 december. Dat was een kritische variant op het feest van de onoverwinnelijke zon, waarmee men de terugkeer van de zon (zonnewende) vierde, en waarbij de Romeinse keizer als zonnegod werd geëerd. In de aanloop naar, zowel het oosterse ‘epifanie’ en het westerse ‘kerstfeest’, ontstonden, parallel aan de vastentijd, voorbereidingstijden van verschillende aard en lengte, Daarbij speelden vele thema’s een rol, die allemaal te maken hadden met de voorgeschiedenis van de komst van ‘Christus’.
Tijdens deze werkdag willen wij aan de hand van het nieuwe Werkboek voor Liturgie II zoveel mogelijk materiaal aanbieden en toelichten voor liturgie en prediking in de advent en kersttijd. In workshops willen we peilen of en hoe dat materiaal kan aansluiten bij de zeer verschillende behoefte en praktijk van de deelnemers, en vandaaruit wordt aangevuld. Daartoe worden ’s morgens en ’s middags drie workshops gegeven, zodat elke deelnemer er twee kan volgen. Bij een kleiner aantal deelnemers worden de drie workshops eenmalig gegeven en gelijkelijk over de dag verdeeld. Workshops: 1. We lezen een serie Schriftteksten over de grote thema’s van de Advent: Het Laatste Oordeel, de Mensenzoon, de Dienstknecht, de Bode, de Gezalfde. 2. We lezen het begin van Matteüs, Marcus, Lukas en Johannes, om te zien hoe elk van deze vier evangelisten op geheel eigen wijze hun verhaal over de geboorte of de verschijning  (epifanie) van Jezus (Messias) verbinden met de verwachtingen van de Joodse Schrift. 3. We lopen langs de in het Werkboek voorgestelde liederen onder het motto: wat kunnen wij zingen? (meestal meer en andere liederen dan wij denken!).
Wij willen de dag zo mogelijk eindigen met het zingen van het Klein Kerstoratorium van Huub Oosterhuis en Antoine Oomen, of delen ervan. Daarvoor wor- den zangers onder de deelnemers gevraagd die het werk kennen, en wordt er tijdens (een van) de workshops gerepeteerd.

Kosten:  € 15,- (incl. Koffie/thee/water) Werkboek:  Ter plekke te koop bij boekhandel Berne (of bestel via www.berneboek.com) 
Deelnemers aan de werkdag betalen € 10,- (ipv winkelprijs €15,-)
Aanmelden:  U kunt een kaartje kopen via de website van Nieuwe Liefde Leerhuis   te  Amsterdam.

Zaterdag 13 September www.nieuweliefdeleerhuis.com 
 U kunt ook bij boekhandel Berne plaatsen reserveren, via  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Abdij

‘Want waar er twee of drie verenigd zijn in mijn Naam, daar ben Ik in hun midden.’ James Foley, de enkele weken geleden onthoofde Amerikaanse journalist, heeft het uitgehouden in zijn gevangenschap door deze overtuiging. In een brief aan zijn ouders heeft hij dat geschreven. Ook over het bidden van de Rozenkrans. Dat herhaalgebed gaf hem rust en hij was een steun voor zijn medegevangenen. Hij is nu dood. Zijn ouders hebben verdriet maar dragen het overlijden van hun zoon met hetzelfde geloof . Je hebt dus niet veel nodig. Alleen een kleine gemeenschap, misschien maar twee of drie mensen, maar wel met dat geloof in de aanwezigheid van de Heer in je midden.

Zo eenvoudig is het nu: niet grootse kerken of missen met de paus en twee miljoen jongeren. Dat is allemaal mooi en het raakt ons, maar het maakt niet de kern van ons geloof uit. Twee of drie mensen die biddend of de bijbel lezend bij elkaar zijn, dat is de kern van het geloof omdat aan dit minimum van gemeenschap God zijn aanwezigheid heeft verbonden. Ik herinner me nog dat ik ergens logeerde en dat de slaapkamer van het echtpaar naast de mijne lag. Wij gingen naar bed, ieder naar zijn eigen kamer. Ik hoorde ze bidden voor het slapengaan, samen. ‘Waar twee of drie in mijn naam bijeen zijn daar ben Ik in hun midden…’

Maar hebben we dan niet de eucharistie nodig, de mis, of hebben we dan geen Bijbel nodig, of de catechismus, of de Mariakapel om een kaarsje te branden? Natuurlijk is dit allemaal belangrijk, wij mensen hebben nu eenmaal nodig dat we met elkaar een rijkdom aan gebaren, riten en gewoonten delen om te weten dat we samen iets gemeen hebben. Ook in onze gezinnen en in het verbond tussen man en vrouw vieren we met feesten en gedenkdagen dat we bij elkaar horen. Of we zorgen voor een trouwring die we plechtig aan elkaars ringvinger schuiven. En toch is de diepere grond van wat ons verbindt nooit in uiterlijke zaken te vatten. Het uiterlijk heeft het innerlijk nodig, en omgekeerd.

Die verbondenheid met elkaar, die fundamentele basis, is ook nodig wanneer we ruzie krijgen met elkaar. Het is niet altijd ‘koek en ei’ onder mensen. Er gebeuren vaak dingen die mensen verdelen, of het nu in een gezin is, of tussen vader en moeder, of in een sportclub, of in een gemeenschap, in een dorp of in een kerk. Wanneer er niets meer is dat je innerlijk aan elkaar bindt, dan komt er scheiding. ‘Ik heb niets meer met haar…’ ‘We zijn op elkaar uitgekeken…’ ‘Ik heb me vergist in hem…’ U herkent de uitspraken, want je komt ze geregeld tegen. Waar zijn die vier ogen waarover het in het begin van het evangelie gaat? U hebt het gehoord: geen twee ogen - één paar, maar vier ogen – twee paar. Dus twee mensen. ‘Waar twee of drie in mijn Naam bijeen zijn…’ Alweer: om inhoud te geven aan verbondenheid heb je anderen nodig. Niet alleen een goede relatietherapeut, of een mediator, maar mensen die samen een netwerk vormen, die samen een vangnet zijn. Mensen die geloven dat zij zelf ook weer gedragen worden door de Aanwezigheid van God.

Dat geloof in de aanwezigheid van God is niet vanzelfsprekend, zeker vandaag niet. In de media wordt vaak schamper over gelovige mensen gesproken. Alsof het mensen zijn die niet zelf kunnen denken en doen. Voor mij is niets minder waar. Geloof is geen opvulling van fundamenteel gemis of aanvulling als je het niet meer zelf kunt. Geloof is eerder een toegevoegde waarde bij al je capaciteiten, bij alles waartoe je als mens in staat bent. Geloof geeft richting aan je dagelijkse handelen. Geloof houdt het perspectief levend. Je weet je gedragen door Gods aanwezigheid en er is ook altijd iemand die op je wacht. Want God is er altijd, alleen moeten wij de ogen van ons hart en ons verstand er wel voor openen.

‘Waar twee of drie in mijn Naam bijeen zijn daar ben Ik in hun midden..’: deze belofte van Jezus heeft oneindig veel mensen op de been gehouden in zware omstandigheden. Zoals die onthoofde journalist, maar ook al die christenen op de vlucht voor IS in Noord-Irak. Deze belofte van Jezus is ook de basis voor ons samen bidden. God voedt ons met deze belofte. Hij is aanwezig. Hij vraagt om toegelaten te worden. Nu hier, straks thuis, morgen op het werk.

Joost Jansen, norbertijn

wanneer u wilt reageren: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Karel en Maria zijn gelukkig getrouwd, al meer dan vijftig jaar. Hij begint langzaam te dementeren. In het begin merkt Maria er niet veel van, mensen om hen heen zien het sneller. Het wordt erger en Karel kan niet meer thuisblijven. Maria zegt: zo gaat dat. Je moet het nemen zoals het komt. Berusting en ook overgave.

Lees meer: Heeft lijden zin?